Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων για τον πόλεμο στην Ουκρανία

 

Ρώσοι και Ουκρανοί,

«εἰρηνεύετε ἐν ἀλλήλοις… δότε τόπον τῇ ὀργῇ…

καὶ ὁ Θεὸς τῆς ἀγάπης καὶ εἰρήνης ἔσται μεθ' ὑμῶν»

 

Τα μέλη της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων, μέσα από την πνευματική περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής που ζει η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, εκφράζουμε τη βαθύτατη οδύνη μας για τον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία.

Σε μια εποχή που οι άνθρωποι και οι λαοί καυχόμαστε πως έχουμε φτάσει στο αποκορύφωμα της εξέλιξης και της προόδου  στις τέχνες, στις επιστήμες και σε όλες γενικά τις πτυχές του πολιτισμού, η αποτυχία μας στην ανεύρεση πανανθρώπινων ειρηνικών λύσεων, σε περιπτώσεις διαφωνιών και αντιθέσεων, που θα αποτρέπουν τους φονικούς και καταστροφικούς πολέμους, δείχνει ότι στον κόσμο μας υπάρχουν ακόμα τεράστια πνευματικά κενά που ζητούν πλήρωση.

Η φρίκη, η αγριότητα και η βαναυσότητα των πολεμικών συρράξεων που βιώνουμε στην Ανατολική Ευρώπη, στις αρχές του 21ου αιώνα, κάνει ιδιαίτερα αισθητή την ανάγκη να βρεθεί, από κοινού, ένας μόνιμος, έγκυρος και αποδεκτός τρόπος, από όλους τους λαούς, που να αποκλείει σε όλους τη δυνατότητα χρήσης βίας ή απειλής βίας και πολέμου.

Ο πόνος της ψυχής μας, ως Θεολόγων και δασκάλων, είναι αβάσταχτος, όταν βλέπουμε και ακούμε μικρά ή μεγαλύτερα παιδιά να κλαίνε τους γονείς τους, τα αδέλφια τους, τους παππούδες και τους συγγενείς τους, που σκοτώθηκαν μπροστά στα μάτια τους, να φεύγουν από τα σπίτια και τα σχολεία τους που καταστράφηκαν, μαζί με εκατομμύρια άμαχους, ακολουθώντας τον δρόμο της προσφυγιάς, με ψυχές τραυματισμένες για μια ζωή από τον φόβο και την οδύνη του θανάτου, την απελπισία και την αδικία.

Σε τέτοιες απάνθρωπες καταστάσεις, όπου κυριαρχούν και θεριεύουν τα άγρια πάθη, κατανοεί κανείς πόσο σημαντική και απαραίτητη είναι η σχέση των ανθρώπων και των λαών με τον Αληθινό και Πανάγαθο Θεό, ο οποίος είναι ο Μόνος, που μπορεί να ρίχνει φως στο ψυχικό σκότος και να ενεργοποιεί τις συνειδήσεις προς το αγαθό της ειρήνης και της αγάπης.

H πολύπλοκη μορφή του παρόντα πολέμου, που, όπως διαπιστώνεται, έχει ήδη αρχίσει εδώ και μερικά χρόνια και η αδυναμία των διεθνών οργανισμών να βρίσκουν λύσεις, που είτε θα αποτρέπουν προληπτικά την έναρξη των πολέμων είτε θα σταματούν εν τη γενέσει τους, μας κάνει να πιστεύουμε, ακόμη περισσότερο, στην ανάγκη θείας επεμβάσεως.

Καλούμε όλους τους αγαθούς ανθρώπους να απευθύνουμε, με πίστη και ελπίδα, συλλογικό αίτημα προς τον Χριστό, τον Θεό της Ειρήνης (Β’ Κορ, 13, 11), τον κοινό προστάτη, βοηθό και οδηγό των λαών της Ευρώπης, για να δώσει Εκείνος τις δικές Του λύσεις στα δικά μας αδιέξοδα, όπως, άλλωστε, ο ίδιος μας έχει βεβαιώσει: «Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν» (Λουκ. 18, 27).